De operatie

Vanmorgen al vroeg wakker worden, om kwart over 7 werden we wakker gemaakt. Sharon mocht namelijk tot half 8 nog helder vloeibaar drinken en heeft zodoende nog een paar slokjes appelsap gedronken. Daarna op het gemak gewassen op bed met de Hibiscrub lotion en nog even lekker Sharon haar pyama aangetrokken omdat zij het operatiejasje niet aan wilde. Rond 9.00 uur kwamen ze bij Sharon de pleisters met verdovende zalf plakken op beide handen en toen hebben we ook gelijk haar operatie jasje aangedaan.

Om kwart voor 10 mocht Sharon naar de OK en Danièlle en ik gingen mee. Sharon mocht nog snel een tabletje om wat slaperig te worden innemen voordat we weggingen. Met bed reden we naar de 6e verdieping want daar is de OK. Toen we naar binnen reden vond Sharon het allemaal wel erg spannend worden en begon ze een beetje te huilen. Daniêlle en ik moesten ons ook omkleden in blauwe pakken en Danièlle ging heel even bellen blazen toen we even in een apart kamertje moesten wachten.
De anesthesist kwam wat vragen stellen en Sharon werd verdrietiger van alle vreemde dingen om zich heen. Daniêlle ging een boekje lezen en ik heb de vragen van de anesthesist beantwoord. Daarna reden we naar de operatiekamer en daar werd het Sharon echt teveel en begon ze echt hard te huilen. Weer wat afleiding door een boekje te lezen maakte haar iets rustiger. De anesthesist haalde de pleisters met zalf van Sharon haar handen en binnen een mum van tijd zat het infuus in haar linkerhand. Daarna rustig met Sharon gepraat en nog een boekje gelezen. Ze was nog wel verdrietig maar niet meer hard aan het huilen toen ze langzaam in slaap viel. Het was ongeveer 10.20 toen Sharon onder narcose was.
Ik ben samen met Danièlle terug gelopen naar de afdeling, wat was ik opgelucht dat ze niet helemaal overstuur de narcose in was gegaan!! Nu even afwachten hoe ze wakker zou gaan worden.
Inmiddels was Rich ook in het ziekenhuis gearriveerd en we hebben samen nog wat gedronken. Rond 12.00 uur werd ik op mijn mobiele telefoon gebeld door de verkoever dat we naar haar toe konden. We zijn naar haar toegegaan en ik ben als eerste naar binnen gegaan. Sharon was nog wat slaperig en een beetje verdrietig omdat zij het koud had en allerlei slangetjes aan haar lijfje had zitten maar ze reageerde goed op aanspreken en was absoluut niet overstuur.

Ze wilde papa ook graag zien en omdat het rustig was (dus bij hoge uitzondering) mocht hij er ook bij komen zitten.
Sharon gaf aan geen pijn te hebben maar had ook net van de broeder op de verkoever een pijnstiller gehad omdat ze wat onrustig was geweest.
Na ongeveer drie kwartier was Sharon wakker genoeg om weer naar de afdeling gebracht te worden. Rond 13.00 uur waren we weer terug op de kamer en hebben we Sharon haar eigen pyama aangedaan en haar lekker neergelegd. Ze wilde wat water maar na twee slokjes was ze er alweer klaar mee. Daarna nog wel 2,5 mandarijntje gegeten en wat chips maar veel trek had ze nog niet. Om 14.00 kreeg Sharon veel pijn aan de wond en heeft ze zelf de zuster gebeld en om pijnstillers gevraagd. Ze kreeg een zetpil diclofenac en gelukkig zakte de pijn snel.
De assistent neurochirurgie kwam nog langs om te kijken hoe het met Sharon ging en heeft een paar testjes gedaan. Alles was goed. Daarna kwamen er twee verpleegkundigen om te zeggen dat Sharon een ander bed kreeg. Ze krijgt een antidecubitus matras omdat ze twee dagen op bed moet liggen, dit matras is zachter. Met zijn vieren Sharon overgetild en ze vond het heerlijk liggen!!
Om 15.00 uur kwam de revalidatiearts langs om bij Sharon te kijken. Zij had ook een computertje bij zich met een sensor die Sharon haar pomp kan inlezen en zij heeft al haar gegevens erin gezet en de pomp gelijk op een lage dosering ingesteld. De komende dagen gaan ze Sharon goed in de gaten houden om te kijken of de dosering baclofen nog hoger of juist lager moet. De planning is als alles goed gaat dat Sharon maandag naar huis mag.
Om half 5 kwam de neurochirurg, dr. Ouwerkerk, die Sharon geopereerd heeft nog langs om te vertellen dat de operatie voorspoedig was verlopen en dat de pomp makkelijk te plaatsen was.



Met een sensor, die ze dichtbij het pompje houden
kunnen ze het pompje starten en instellen

De rest van de middag lekker op bed tv gekeken en op haar tablet filmpjes gekeken. Om 17.00 uur kwam het warm eten maar daar had Sharon nog niet veel trek in, zodoende heeft zij lekker twee witte boterhammen met pindakaas gegeten en ice tea gedronken.



Sharon haar infuus zit netje ingepakt met een
verbandje eromheen. Sharon let er goed op